Indijska kultura
Indijska kultura je neverovatno raznolika, bogata i višestruka, zahvaljujući svojoj dugoj istoriji, ogromnoj geografiji i koegzistenciji brojnih verskih, jezičkih i etničkih grupa. Evo pregleda različitih aspekata indijske kulture:
- Religija i duhovnost:
Indija je rodno mesto glavnih religija poput hinduizma, budizma, džainizma i sikizma. Takođe je dom značajnoj populaciji muslimana, hrišćana i drugih verskih zajednica.
Indija je poznata po svojim hramovima, džamijama, crkvama, gurudvarama i drugim bogomoljama.
- Festivali:
Indija je poznata po svojim živopisnim i raznovrsnim festivalima kao što su Divali (Festival svetla), Holi (Festival boja), Bajram, Božić i još mnogo toga. Ovi festivali često uključuju tradicionalnu muziku, ples i složene rituale.
- Kuhinja:
Indijska kuhinja uveliko varira u zavisnosti od regiona i uključuje jela kao što su birijani, kari, dosa, samosa i razne slatkiše kao što je gulab jamun. Začini igraju ključnu ulogu u indijskoj kuhinji, čineći hranu ukusnom i aromatičnom.
- Odeća:
Tradicionalna indijska odeća uključuje sare za žene i dhoti ili kurta-pidžame za muškarce. Odeća u zapadnjačkom stilu takođe je rasprostranjena, posebno u urbanim sredinama. Svaki region ima svoje jedinstvene stilove odeće.
- Jezici:
Indija je lingvistički raznolika nacija sa preko 1.600 jezika i dijalekata koji se govore. Hindi i engleski su zvanični jezici, ali svaka država ima svoje službene jezike.
- Umetnost i zanati:
Indija ima bogatu tradiciju umetnosti, uključujući klasične plesne forme kao što su Bharatanatiam, Kathak i Odissi. Tradicionalne indijske umetničke forme uključuju slikarstvo, skulpturu i složene ručne radove kao što su vez i grnčarija.
- Muzika:
Indijska muzika uključuje klasične tradicije poput hindustanske i karnatske muzike, kao i popularne žanrove poput bolivudske muzike.
Tradicionalni instrumenti kao što su sitar, tabla i flauta su sastavni deo indijske muzike.
- Porodična i društvena struktura:
Porodica igra centralnu ulogu u indijskom društvu, a proširene porodice često žive zajedno. Poštovanje starijih je osnovna vrednost, a ugovoreni brakovi su još uvek uobičajeni.
- Joga i meditacija:
Indija je rodno mesto joge i meditacije, koje su stekle globalnu popularnost za promovisanje fizičkog i mentalnog blagostanja.
- Filozofija i mudrost:
Indijska filozofija je dala značajan doprinos svetskoj misli, sa konceptima kao što su karma, darma i mokša.
Drevni tekstovi kao što su Vede, Upanišade i Bhagavad Gita su veoma poštovani.
- Arhitektura:
Indija se može pohvaliti različitim arhitektonskim stilovima, od drevnih hramova kao što su hramovi Khajuraho do Tadž Mahala iz perioda Mughala i modernih struktura. Zamršene rezbarije i detaljna ornamentika uobičajene su karakteristike indijske arhitekture.
- Bolivud:
Indijska kinematografija, posebno Bolivud, jedna je od najvećih filmskih industrija na svetu, poznata po svojim šarenim, muzičkim i dramskim produkcijama.
- Kulturna raznolikost:
Kultura Indije se veoma razlikuje od regiona do regiona, pri čemu svaka država ima svoje tradicije, festivale i kuhinju.
- Gostoprimstvo:
Indijanci su poznati po svom toplom gostoprimstvu i poštovanju gostiju. Uobičajeno je da se posetiocima ponudi hrana i osveženje.
- Tradicionalne prakse:
Indija održava različite tradicionalne prakse kao što su joga, ajurveda (tradicionalna medicina) i Vastu Shastra (principi arhitekture i dizajna).
Indijska kultura je tapiserija satkana od niti istorije, religije, umetnosti i tradicije. Nastavlja da se razvija, zadržavajući svoje osnovne vrednosti i tradicije, čineći ga živim i trajnim aspektom indijskog života.
INDIJSKA KULTURA
Indijska kulturna istorija obuhvata više od 4.500 godina. Tokom vedskog perioda (oko 1700 pne – oko 500 pne), postavljeni su temelji hinduističke filozofije, mitologije, teologije i književnosti, i mnoga verovanja i prakse koje i danas postoje, kao što su darma, karma, joga i mokša , ustanovljeni su. Indija je poznata po raznolikosti sa hinduizmom, budizmom, sikizmom, islamom, hrišćanstvom i džainizmom među glavnim religijama nacije.
Porodične vrednosti su važne u indijskoj tradiciji, a višegeneracijske patrilinearne zajedničke porodice bile su norma u Indiji, iako nuklearne porodice postaju uobičajene u urbanim sredinama. Ogromnoj većini Indijaca, uz njihov pristanak, brakove ugovore njihovi roditelji ili druge porodične starešine. Smatra se da je brak doživotan, a stopa razvoda je izuzetno niska.
Tadž Mahal: Jedno od sedam svetskih čuda
Indijska kuhinja
Osnova tipičnog indijskog obroka su žitarice kuvane na jednostavan način i dopunjene ukusnim slanim jelima. Kuvana žitarica može biti pirinač na pari; čapati, tanak beskvasni hleb napravljen od pšeničnog brašna, ili povremeno kukuruznog brašna, koji se kuva na roštilju; idli, torta za doručak na pari, ili dosa, palačinka na žaru, oba kvasana i napravljena od testa od pirinča i gram brana. Slana jela mogu uključivati sočivo, mahunarke i povrće koje je obično začinjeno đumbirom i belim lukom, ali i kombinacijom začina koji mogu uključivati korijander, kim, kurkumu, cimet, kardamon i druge prema kulinarskim konvencijama. Oni takođe mogu uključivati jela od živine, ribe ili mesa. U nekim slučajevima, sastojci se mogu mešati tokom procesa kuvanja. Tanjir, ili tali, koji se koristi za jelo, obično ima centralno mesto rezervisano za kuvane žitarice, a periferno za ukusne priloge, koji se često služe u malim činijama. Žitarice i njeni dodaci jedu se istovremeno, a ne na komade. Ovo se postiže mešanjem, na primer, pirinča i sočiva ili savijanjem, umotavanjem, hvatanjem ili potapanjem, kao što su čapati i kuvano povrće ili sočivo.
Većina Indijaca su vegetarijanci. Stoga Indija ima karakteristične vegetarijanske kuhinje, od kojih je svaka karakteristika geografske i kulturne istorije njenih pristalica. Iako se meso u Indiji široko jede, proporcionalna potrošnja mesa u ukupnoj ishrani je niska. Za razliku od Kine, koja je značajno povećala potrošnju mesa po glavi stanovnika u godinama povećanog ekonomskog rasta, u Indiji su jake tradicije ishrane doprinele da mlečni proizvodi, a ne meso, postanu preferirani oblik potrošnje životinjskih proteina.